|
CENNET İNTİHAR
I"Çünküyle Başlayan Bir Şiir Olmamalıydı Hayat..."
çünkü sadece senin içindim,
tırmanırken basamaklarını,
avuç çizgilerimde kan izi,
tenimin söküklerinden sızan
çürük kokusu etimin,
bu ardışık acı merdivenini,
hiçbirini ben sana istemedim,
ve yorulmak yok lafını
hiç kendim için söylemedim,
ve ben birbaşıma da istemedim aslında,
son bir kere daha,
öpebilmek cesedini...
çünkü bu gece istifa etti tanrı,
sevmediğim bir şarkı yüzünden,
sonra, karnı aç bir çocuk buldum cebimde,
'tutsak bir mevsimden düşüp,
gözyaşısız ağladım' dedi ben,
susturdum ağzına, kör bir acıyı,
ve kürtajla aldım ruhunu,
kestim neşter tadını dilinden,
sonrada uyuttum dizlerimde,
artık çok sakindi soluğu,
artık, bahar kusacaktı açlığı, uyanınca,
bütün bir narkozlu veballiklerin ardından...
rahmet değmişti başucuna,
ölüm lafı geçmeyen bir mork sabahı,
ismini sordum, içeride çalan bir kemana,
armonisini kokladım soğuk yüzünün,
şimdi artık, susturulma arkalarından,
kutsal laflar etme zamanı gelmişti,
çünkü sadece senin içindim,
tırmanırken basamaklarını,
ve hiç kendim için söylememiştim,
yorulmak yok lafını,
aç kalmıştım ve zirvedeydi mecalim,
kırılan kalemin sızısıyla,
recm bile vermiştim de bu sevdaya,
lakin, hiç 'yüz bulamadım' taşlamaya...
basamaklar da kuruntulu tükendi,
kıskanç acısı da bitti onların,
dedim ya, bir başıma da istemedim aslında,
kaprisli şahitlikler içindi
kiralama sevinçler,
bir türlü kurtarmıyordu pazarlığım,
fazla masraflı birşeydi yaşamak,
artık, neresinden dönersen dön kardı,
yalnızlığın..
Selcan ADALI
İZMİR
|
KEŞKE BİR ÇOCUK OLSAM
Keşke bir çocuk olsam,
Uyusam hiç kurulmamış düşlere.
Yarın hangi oyunu oynasam derdiyle,
Kapanmasa gözlerim bütün gece…
Keşke çocuk olsam da
Düştüğümde kanayan dizim için
Ağlasaydım hüngür hüngür.
Ve okşayan bir el olsa sımsıcak,
Her düştüğümde tutup beni kaldıracak…
Bir çocuk olsaydım da
Sarıp sarmalasaydım tüm benim olanı sımsıkı
Bir bütün olmuşçasına,
Keşke çocuk olsaydım da
Çalmasaydı zaman uzaktayken
diğer yarımı…
Dereden topladığım yosunlar,
Akşama balık ekmek olurdu
Yeşil bir yaprak arasında.
Ve eskimiş yıldızlardan
demetler kırpıp yüreğimle
Sevgimi sunardım toz pembelerle…
Ellerim sımsıcak olurdu.
Çamurdan yaptığım sarayları
İşte benim diyerek benimsediğimde
İki çalı çırpı en incesinden
Tüm yüreğimi sunardı misafirlerime…
Gülüşlerim olurdu.
Dokunsan tenime
Neşem elini yanacak.
Sanırdın tüm dünyayı
Bir gülüşüm aydınlatacak…
Kavgalarımda olurdu elbet,
O senin bu benim diyerek.
Ama ne çocuklar ağlardı ne silahlar patlardı
Belki kaşlar çatılırdı
O da diğer oyunda unutulacak…
Ne keşkelerim olurdu yaşanmamışlıklar üstüne
Ne de pişmanlığım
Ah yapmasaydım dediğim
Keşke diyorum da son kez
Keşke bir çocuk olsam
Tüm gülüşlerim cebimde
Yeni, yepyeni bir hayat dilerdim,
Yaşayamadıklarım ve tüm kaybettiklerim üstüne…
Şule AKKUŞ
ANKARA
|
