|
|
|
|
| |
|
HANTEK EDEBİYAT DERGİSİ
|
|
|
|
GÖZLERİNİ BENİM İÇİN ÖLDÜRÜR MÜSÜN?
Attım yırttım bugün, senden bana kalan son resmini de. Bana aldığın parfümü, ben senelerce bitiremezken, komşunun 10 yaşındaki kızı benden hediye aldığı parfümü birkaç saat içinde üstüne boca edivermişti. Zaten eskisi gibi güzel kokmuyordu. Onun da üstüne acı sinmişti sanki. Hapis olduğu şişsinden bir kaçışı vardı ki görülmeye değerdi. Biteceğini bile bile özgürlüğünü coşkuyla kutluyordu. İlkönce biraz hava aldı sonra havaya dağıldı.
Dolabımı karıştırırken kıyıya köşeye sıkışmış bir kazak ilişti gözüme. Yalnızlığın ve unutulmuşluğun mağrurluğu vardı üstünde. İlkönce anımsayamadığım kazağa birkaç dakika göz kırpmadan baktım. Dikkatli bakınca rengi biraz solsa da senin bana doğum günümde hediye ettiğin kazak olduğunu fark ettim. Elime alıp incelemeye koyuldum. Birbirimize yabancılaşmıştık. Üstüme giyeceğimde nasıl olacağını merak ettimse de sadece üstüme tuttum kazağı. Kısalmıştı. Zaman kavramı yoktu bu kazağın. her şeyin aynı kalacağını düşünüyordu. Lakin bizler uzuyor, büyüyorduk. Büyüdükçe gelişiyor, uyanıyorduk masallardan. Sen de büyümeli, değişmeli beni takip etmeliydin. Cezası kesilmişti çoktan kazağın.
Kazağı cezasını çekmesi için çöp tenekesine götürmeye hazırlanırken bir kağıt parçası düşmüştü yere. Garibim senelerce kazağın içinde havasızlıktan ölmüş ve ışığı görür görmez kendini yere atmıştı. Kağıdı hızlı hızlı açarken merakım akıyordu üstüne. Mürekkebi bitmeye yüz tutmuş bir kalemle yazılmışçasına zor okunuyordu yazılanlar. Anıların izleri taptaze duruyordu oysa. Geçmişe dair her şeyi ağırlıyor bu küçücük kağıt parçası. Ne adım atılmadık bir yer ne dokunulmadık bir duygu kalmıştı. Avucuma alığım geçmişi buruşturdum. Kıvranıyorlar şimdi kırılan gerçekliklerini tutarak.
Sana ait ne varsa benden senden kalan, her şeyi öldürdüm bugün. Hiçbir satır kabul etmiyordu yazdıklarını. Hiçbir zaman taşımıyordu seni omzunda. Yırtılan resimlerin parçaları kimbilir nerelere dağılmıştı. Kazağın başka bir şehirde başka birinin üşümesini dindirmek için çalışıyordu belki. Yüreğim tüm kurşunlarını sana harcadı bugün. Öldürdü acımadan her şeyi. Fakat gözlerin can yeleği giymiş de gelmişti sanki. Zaman kullandım , üstüne yeni gözler kokladım,.. Olmadı. Elim varmadı gözlerine dokunmaya. Gözlerini benim için öldürür müsün?
Gülşah ÇAMER
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
