|
İPLİK SÖKÜĞÜ
Son yıllarda çevremde bir şeyi çok ciddi derecede hissediyorum; oda ikili ilişkilerin bayağılaşmış olması!Kafeler, sokaklar onlarca sevgili ile doluyor fakat çok azı sevginin, sevmenin ne demek olduğunun farkında.
İki farklı şekilde ilişkiler yaşanıyor.Birincisi kısa soluklu olan ilişkiler, ikincisi ise uzun soluklu olanlar.Kısa soluklu yaşanan ilişkilerde insanlar tatlı bir söze yada hoş olan bir bakışa aldanıp kendisini hemen bir ilişkinin ortasına atıyor.Sonrasında ise fitili ateşlenmiş füze gibi bir hışımla havalanıp bir kaç manevra sonra patlıyor.Oysa bizi biz yapan iki temel öğe vardır;aklımız ve kalbimiz.Kendimizi bu kadar değersiz mi görüyoruz ki bizi biz yapan en önemli öğeden birini bozuk para gibi harcamaya kalkıyoruz?
Uzun soluklu ilişkilerde ise insanlar birbirlerine hakaret etmeyi normal algılayarak saygıyı yerlerlerde süründürür hale getirdi.Hastalık derecesine gelen kıskançlıklar, bencillikler ilişkinin doğasında var denilerek makul görülüp, karşı tarafın yaptığı her türlü
hakaret, şiddet olağan karşılanır oldu.Oysa hepimizin kendimiz gibi hissettiren sınırları vardır.Bu sınırların aşılmasına izin verdiğimizde yada sınırlarımız tecavüze uğradığında biz olmaktan çıkarız.Dolayısı ise mutsuzluğa kapılırız.Peki biz mutlu olamadan karşı tarafı nasıl mutlu edebiliriz?
Birde insanların sevgi doğrultusunda cinsellik yaşaması gerekirken, cinsellik doğrultusunda sevgi yaşanır hale geldi ve yaşanan bu cinsel deneyimler marifet olarak addedildi.Erkeklik yada kadınlık ne kadar karşı taraf ile yattığınla doğru orantılı olsaydı dünya erdemli insanlardan geçilmezdi!
Unutmayalım! Sevgi iki günde oluşup yok olacak bir his değildir.Bencil değildir.Kaba ve saldırgan değildir.Sevgi her zaman candan ve sabırlıdır…
Öyleyse sevgiyi indirgenmiş bu basitlikten kurtaralım.Bunun için öyle aman aman bir çalışmaya gerek yok!Kendimiz olalım,erdemli yaşamaya çalışalım, hoşgörü ve saygıyı elden bırakmayalım gerisi iplik söküğü gibi gelir...
Didem KARŞILAN
Adapazarı
|
